به ماشينى كه عكس ها را تكه تكه ميكند خيره ميشوم
انگار اينجا و اين لحظه حقيقت يا دروغى صلاخى ميشود
و در همين لحظه فريادهاى خفته، به ناگهان از دل تصاوير چاك چاك سر بر مى آورند
آه ... چقدر اين تكه پاره ها برايم آشناست 
همچون خاطرات تكه تكه شده ام
انقلاب
گروگان گيرى
اشغال سفارت آمريكا
و اطاق هايى مملو از مدارك از هم گسيخته
و حالا كنار هم چيدن و دوباره زندگى بخشيدن به آنها چرا اينقدر با دلهره همراه است؟
تا لحظه ها پاك نشدن ، بايد سريع تمام شون كنم
... نه عجله دارم
خيلى وقت ندارم